Amylase

Routineparameter voor hond en kat.

Braken (zeker bij obese dieren), abdominale pijn.

Steriel abdominaal exsudaat.

Icterus.

Voorgeschiedenis van pancreatitis.

Altijd samen met lipase.

Doelorganen	Pancreas
Staal	Serum, Heparine-plasma, Punctievocht
Minimum hoeveelheid	0.2ml
Methode	Colorimetrisch, kinetisch
Resultaat	zelfde dag

Nuchter

Referentie-interval

	Laag	Hoog	Eenheid		Laag SI	Hoog SI	SI eenheid
Hond		>1500	IU/L			>1500	mU/ml
Kat		>1850	IU/L			>1850	mU/ml

Conversie

IU/L x 1 = mU/ml

mU/ml x 1 = IU/L

Interpretatie

Gevaar: Correleert niet met de ernst van pancreatitis, dus geen paniekwaarden.

Lage waarden correleren niet met EPI en zijn verder klinisch niet significant. Langs de andere kant sluiten normale tot licht verhoogde waarden EPI niet uit.

Hyperamylasemie:

Enkel waarden meer dan twee tot drie keer de bovenste limiet zijn kenmerkend voor pancreatitis. Amylase is ook frequent gestegen (2-3x) bij nierinsufficiëntie. Acute pancreatitis en nierinsufficiëntie treden soms tegelijk op: in dit geval verwacht men een 3 tot 4-voudige stijging of hoger. Dit bemoeilijkt de interpretatie heel wat wanneer een verhoogd amylase gemeten wordt bij een brakende azotemische hond daar erge duodenitis of duodenaal vreemd voorwerp exact het zelfde klinische beeld oplevert.

De test is een onbetrouwbare indicator voor pancreatitis bij de kat daar veel gevallen een normale amylase-activiteit vertonen.

Als de activiteit in abdominaal punctievocht < serum is een aseptisch exsudaat tgv pancreatitis mogelijk; ook dundarmruptuur is mogelijk. Bij de hond kan tot 62% van het amylase aanwezig zijn onder de vorm van macroamylase (complexen van amylasen en Ig). Dit complex heeft een significant hogere halfwaardetijd wat de hoge referentiewaarden bij deze diersoort kan verklaren.

Serumamylase bij gezonde dieren is afkomstig van pancreas en duodenum. De klaring van het enzyme is afhankelijk van de nieren zowel in normale als pathologische omstandigheden.