Babesiose (hond): verschil tussen versies
Uit wikilab
(→Verspreiding) |
(→Epidemiologie) |
||
| Regel 21: | Regel 21: | ||
De geografische verspreiding van de parasiet volgt de spreiding van zijn vector. | De geografische verspreiding van de parasiet volgt de spreiding van zijn vector. | ||
[[File:babesia-map-dog.jpg|none]] | [[File:babesia-map-dog.jpg|none]] | ||
| − | *B. canis: Spanje, Portugal, Frankrijk, Midden en Oost-Europa | + | *''B. canis'': Spanje, Portugal, Frankrijk, Midden en Oost-Europa |
| − | *B. vogeli: Zuid-Europa | + | *''B. vogeli'': Zuid-Europa |
===Ziekteverloop=== | ===Ziekteverloop=== | ||
Versie van 23 mei 2015 om 18:00
Inhoud
De parasiet
Kenmerken
- Parasitaire protozoa behorend tot het phylum van de Apicomplexa.
- Teken dienen als reservoir, zowel Dermacentor, Ixodes als Rhipicephalus spp.[1][2][3][4][5]
- In B. canis worden drie subspecies onderscheiden op basis van pathologie, antigenen, teken en genetische eigenschappen: B. canis canis, B. canis vogeli (ook wel B. vogeli) and B. canis rossi. Hiernaast is ook het veel kleinere B. gibsoni een oorzaak van canine piroplasmose.
- Infecteert rode bloedcellen
- Gastheerspecifiek, zowel voor de eindgastheer, als voor de vector
- De teek infecteert zich tijdens een bloedmaaltijd. De parasiet penetreert het darmepitheel van de teek, vermeerdert zich en verplaatst zich naar de verschillende organen, zoals de speekselklier en de ovaria. Transoveriële overdracht is dus mogelijk.
De ziekte
Verspreiding
- Tekenbeet. De overdracht gebeurt evenwel niet onmiddellijk, maar geschiedt pas ongeveer 24 tot 48 uur nadat de teek zich heeft vastgehecht.
- Directe transmissie van hond op hond door middel van beten zou van belang zijn voor B. gibsoni en zou een verklaring kunnen zijn voor de relatief hoge prevalentie bij Staffordshire en pit bull terriers.
- In theorie is iatrogene transmissie dmv transfusie of chirurgisch materiaal mogelijk.
Epidemiologie
De geografische verspreiding van de parasiet volgt de spreiding van zijn vector.
- B. canis: Spanje, Portugal, Frankrijk, Midden en Oost-Europa
- B. vogeli: Zuid-Europa
Ziekteverloop
Infectie kan subklinisch, peracuut, acuut en chronisch verlopen.
B. canis heeft een incubatieperiode van ongeveer 1-3 weken.
De symptomen zijn aspecifiek.
- (Per)acuut:
- anemie
- koorts
- lusteloos
- geelzucht (door destructie van RBC)
- Chronisch:
- intermitterend koorts
- anemie
- lymfoïde hyperplasie
Diagnose
Aspecifiek
- hemoglobinurie
- hemolytische anemie (regeneratief)
- neutropenie
- thrombocytopenie
- Coombs positief
- hypoalbuminemie
- hypergammaglobulinemie
Specifiek
- Bloeduitstrijkje: merozoieten kunnen gezien worden in RBC, vooral in het geval van acute babesiosis. In andere gevallen is de parasitemie vaak laag. Het organisme is zelden vindbaar in chronische gevallen of bij asymptomatische dragers.
- Serologie. De aanwezigheid van antistoffen tegenover B. canis, welke trouwens kruisreageren met B. gibsoni, toont contact met de parasiet aan. Infectie kan aangetoond worden door middel van gepaarde sera. Iniitieel kan de test negatief zijn in de acute faze.
- PCR
Links
- Wikipedia
- Artikels op Pubmed over honden in de laatste 12 maanden
Referenties
- ↑ Schaarschmidt et al.: Questing Dermacentor reticulatus harbouring Babesia canis DNA associated with outbreaks of canine babesiosis in the Swiss Midlands. Ticks Tick Borne Dis 2013;4:334-40. PMID: 23571114. DOI.
- ↑ Wójcik-Fatla et al.: Babesia spp. in questing ticks from eastern Poland: prevalence and species diversity. Parasitol. Res. 2015;. PMID: 25976982. DOI.
- ↑ Jongejan et al.: Novel foci of Dermacentor reticulatus ticks infected with Babesia canis and Babesia caballi in the Netherlands and in Belgium. Parasit Vectors 2015;8:232. PMID: 25889392. DOI.
- ↑ Wójcik-Fatla et al.: Babesia spp. in questing ticks from eastern Poland: prevalence and species diversity. Parasitol. Res. 2015;. PMID: 25976982. DOI.
- ↑ Rotondano et al.: Survey of Ehrlichia canis, Babesia spp. and Hepatozoon spp. in dogs from a semiarid region of Brazil. Rev Bras Parasitol Vet 2015;24:52-8. PMID: 25909253. DOI.
