Brontekst bekijken van Borrelia burgdorferi antistoffen


Honden geïmporteerd of afgereisd uit endemische streken met koorts, paralyse, of aseptische suppuratieve polyartritis. Mogelijk contact met Ixodes teken.

CZSstoornissen, nier- of myocardlijden.
{| class="wikitable"
! Doelorganen
| Serologie
|-
! Staal
| Serum
|-
! Minimum hoeveelheid
| 0.2ml
|-
! Methode
| ELISA
|-
! Resultaat
| na 2 dagen
|}


== Interpretatie ==
Klinisch aangetaste honden hebben hoge titers. Sommige honden met acute borreliose maken geen seroconversie. 

Honden in endemische gebieden die de infectie weerstaan en klinisch gezond blijven, ontwikkelen dezelfde immuunrespons als  zieke honden met titers <1:8000.

Seropositiviteit is daarom enkel indicatief voor een vroeger contact en niet noodzakelijk voor actieve infectie. Stijgende titers in gepaarde sera wijzen daarentegen wel op een recent contact.

Titers in CSV < serum werden aangetoond bij honden met zenuwsymptomen vermoedelijk veroorzaakt door Lyme disease.
Zowel IgG als IgM kunnen gedurende maanden persisteren. Sommige stammen van B. burgdorferi induceren een dedecteerbare seroconversie maar geen ziekte (tot titer <1:1000).

Definitieve diagnose: kultuur, histopathologie, PCR
[[Category:LabWijzer]]