Fructosamine
Differentiatie transiënte hyperglycemie en diabetes Screening voor insulinoma Monitoring voor diabetes mellitus
| Doelorganen | KHD-metabolisme |
|---|---|
| Staal | Serum |
| Minimum hoeveelheid | 0.2ml |
| Methode | Spectrofotometrisch |
| Resultaat |
Monitoring: om de 3-6m, of 2-3w na elke verandering in de therapie
Referentie-interval
| Laag | Hoog | Eenheid | |
|---|---|---|---|
| Hond | 250 | 350 | µmol/L |
| Kat | 150 | 270 | µmol/L |
Interpretatie
Reflecteert de glucose-spiegel over een periode van 2-3w. Hierdoor heeft de test t.o.v. Hba1c het voordeel dat het sneller verbetering of verslechtering van de glycemiecontrole weergeeft. Wordt niet beïnvloed door stress of voeding.
| Diabetescontrole | Hond | Kat |
|---|---|---|
| Excellent | <400 | <350 µmol/L |
| Goed | 400-500 | 350-450 |
| Matig | 500-650 | 450-600 |
| niet onder controle | >650 | >600 |
Wanneer zowel het klinisch onderzoek als de glucose en fructosaminespiegel een goede controle uitwijzen is het opstellen van een glucosecurve niet nodig. Ongeacht de fructosamineconcentratie is een glucosecurve steeds op zijn plaats wanneer symptomen of klinisch onderzoek wijzen op een slechte afregeling.
Concentraties zijn laag bij insulinoma
Binnen het normaalwaardenbereik beïnvloedt de eiwitconcentratie niet die van fructosamine. Lagere of hogere eiwitconcentraties kunnen echter fructosamine resp. verlagen of verhogen.
Bij sommige diabete dieren is de concentratie normaal, wat desgevallend erop wijst dat diabetes slechts recentelijk bestaat: een verhoogde waarde bevestigt dus diabetes, maar een normale waarde sluit het niet uit. Fructosamine kan verhoogd zijn bij zieke, hyperglycemische non-diabete katten. Fructosamine is een geglycolyseerd eiwit dat gevormd wordt door een irreversiebele niet-enzymatische reactie van glucose en eiwit, wat in het geval van fructosamine vnl. albumine is. t1/2 fructosamine = albumine.
Glucose penetreert de RBCmembraan van katten minder goed dan die van honden, vandaar de lagere normaalwaarden.
Bij katten zeer nuttig om een tijdelijke excitatie-geïnduceerde hyperglycemie te differentiëren van een echte persisterende diabetes mellitus.
