Anti-nucleaire antistoffen

Auto-immuunaandoeningen.

Multipele symptomen die wijzen op SLE: dermatitis en slijmvliesontsteking thv de kop, hemolytische anemie, thrombocytopenie, steriele polyartritis, myositis, proteinurie. Koorts zonder aanwijsbare oorzaak. Onychomadesis.

Monitoring van SLE-patiënten

Doelorganen	Immunologie
Staal	Serum
Minimum hoeveelheid	0.5ml
Methode	Indirecte immunofluorescentie
Resultaat	1 week

Referentie-interval

	Laag	Hoog	Eenheid
Hond		>1:10	Titer
Kat		>1:40	Titer

Interpretatie

Systemische Lupus Erythematosus 97 tot 100% van de honden met SLE hebben verhoogde titers. 1:40 tot <1:160, i.e. matig tot zeer hoog. Zeer hoge titers worden aangetroffen bij de ergste gevallen. Moet steeds gepaard gaan met een of meerdere van volgende afwijkingen: huid- of mondletsels met histopathologische verandering die consistent zijn met SLE, polyarthritis, positieve Coomb’s test, nefrose, myositis.

Fluorescentiepatronen geven, hoewel ze vermeld worden, op heden bij dieren nog geen diagnostische informatie. Het homogene en het gespikkelde patroon worden het meest aangetroffen.

Daar de titer goed correleert met de klinische verbetering na immunosuppresieve therapie kan de test gebruikt worden voor monitoring van SLE-patiënten.

Zwak positieve resultaten worden ook gevonden bij normale honden (tot 10%) en katten en tal van andere inflammatoire, infectieuze, tumorale en immuungemedieerde aandoeningen, hoewel de frequentie hiervan laag is en meestal lage titers worden gemeten (1:5 tot 1:10). Om een tijdelijke reactie uit te sluiten, wordt aangeraden de test na 2 tot 3m te herdoen.

Er bestaat melding van normale Duitse herders met titers <4000. Anti-nucleaire antilichamen zijn gericht tegen kernmateriaal.