Cilinders urinesediment
| ||||||||||||||||||||||||||||||
Indicaties
- Onderdeel routine urineonderzoek
- Oligurie, polyurie, polydipsie.
- Hematurie, troebele urine.
Staalname
Cylinders worden vnl gevormd in een zure urine en lossen makkelijk op in een alkalisch milieu. Enkele uren staan is voldoende om alle cilinders op te lossen.
Een druppel formol aan de urine toevoegen helpt ze fixeren maar interfereert met het biochemisch onderzoek.
Interpretatie
Proteinurie, pyurie, hematurie en desquamatie van nierepitheel leveren het materiaal voor cylindervorming. Verminderde urineflow, zure pH en abnormale ionen- en verhoogde zoutconcentratie bevorderen hun vorming. De aanwezigheid ervan suggereert een nieraandoening, hun afwezigheid sluit dit echter niet uit. Het aantal cilinders correleert niet met de ernst of omkeerbaarheid van de aandoening.
Hyaliene cilinders zijn het minst significant van allemaal aangezien ze na diurese, dehydratatie en bij proteinurie worden aangetroffen.
Als ze gezien worden (meestal niet) zijn WBC cilinders typisch voor pyelonefritis (tubulo-interstitieel) en meestal tgv infectie, hoewel ze in zeldzame gevallen bij aseptische nefritis ook voorkomen.
RBC cilinders zijn indicatief voor een tubulaire bloeding of een erg glomerulaire letsel (glomerulonefritis, vasculitis, nierinfarct).
Epitheelcel-cilinders wijzen op een erg en actief letsel van de niertubuli.
Granulaire cilinders zijn een mengsel van eiwit, cellen en eventueel bacteriën. Differentiatie tussen fijne en ruwe korreling is klinisch niet bruikbaar. Geassocieerd met tal van nieraandoeningen die met tubulusdegeneratie en necrose gepaard gaan. Grote aantallen zijn typisch na rehydratatie van erg uitgedroogde patiënten.
Was- en vetcilinders zijn oude gedegenereerde granulaire cilinders.
Soms worden heel brede cilinders opgemerkt waarvan men vermoedt dat ze in de collectiebuizen worden gevormd. De klassieke zouden dan zuiver uit de tubuli afkomstig zijn. Alle cylinders kunnen geelverkleuren in geval van bilirubinurie en rood bij hgburie.
Grote vormen komen uit grotere ductuli, aantal correleert met ernst, meer in ANI dan in CNI
