Cortisol:Creatinine urine: verschil tussen versies
k (1 revision(s)) |
k (1 revision(s)) |
(geen verschil)
| |
Versie van 10 okt 2009 om 23:31
Screening voor hyperadrenocorticisme: kan hyperadrenocorticisme bij honden uitsluiten
| Doelorganen | Bijnier |
|---|---|
| Staal | Urine |
| Minimum hoeveelheid | 5ml |
| Methode | Reflexiefotometrisch |
| Resultaat | drietal werkdagen |
Hond: cchtendurine, eerste plas.
Kat: hoeft geen ochtendurine.
Vrij opgevangen thuis door de eigenaar zelf om zoveel mogelijk stress te vermijden, koel bewaren.
Referentie-interval
| Laag | Hoog | Eenheid | |
|---|---|---|---|
| Hond | <1 | ||
| Kat | <1 |
Interpretatie
Hond
Zeer gevoelige test (95-100%) maar weinig specifiek voor bijnieraandoeningen (25%). Tal van andere ziektebeelden en die geen verband houden met de bijnieren en vnl. diegene die ook PU/PD veroorzaken. Nochtans is niet de specificiteit maar de gevoeligheid van klinisch belang daar zij mede de positief voorspelbare waarde bepaalt. Als men deze test dan bovendien nog beperkt tot die gevallen waarbij men hyperadrenocorticisme vermoedt, is de positief voorspelbare waarde zeker hoog. Gebruik deze test dus om hyperadrenocorticisme uit te sluiten.
Als monitoring na mitotaan behandeling van hypofyse-afhankelijke Cushing bleek de ratio niet te voldoen. Een positief resultaat kan wel geïnterpreteerd worden als onvoldoende respons op therapie maar uit een normaal resultaat kon men geen besluiten trekken.
Kat
De interpretatie strookt met die van honden: een normale waarde sluit hyperA uit, een verhoogde waarde is consistent met, maar niet diagnostisch voor hyperA.
Alle HAC-testen (Co:kr, ACTH-stimulatie, LDDST en HDDST) hebben vals positieve resultaten te wijten aan dieren met chronische niet-bijnierafhankelijke aandoeningen waaronder chronisch nier -en leverlijden, ongecontroleerde diabetes mellitus, e.a. Omgevingsfactoren kunnen eveneens een rol spelen. Bovendien kan HAC gecompliceerd worden door ziekten zoals DM, urineweginfectie, tromboembolisme, pneumonie e.a. Goed gecontroleerde DM heeft echter geen effect op ACTH-stimulatie of dexa-suppressie, slecht geregelde DM geeft afwijkingen zonder de aanwezigheid van HAC. Dit sugereert dat DM op zich geen invloed heeft op de testresultaten maar eerder het al of niet goed gecontroleerd zijn van de ziekte. Waarden tussen normale en hypercorticoïde paarden overlappen te sterk om bruikbaar te zijn.
Het is niet mogelijk met deze test een iatrogeen hyperA aan te tonen daar het resultaat identiek is aan dat van normale honden.
